Als kind kreeg ik Sun-Maidrozijntjes van m’n moeder. Toen was ik (nog) niet bezig met het ontwerp van een verpakking. De trigger zat hem in dat rood met gele doosje. Want daarin zaten (en zitten) de lekkerste rozijntjes ooit. Jaren later kwam ik Sun-Maid weer tegen en was ik zover dat ik wèl vol aandacht de verpakking kon bekijken.

Kleuren die blijven hangen

Die helderrode en gele kleur maakt het zo herkenbaar. De kleuren geven het doosje absoluut stopping power. Handig voor meewinkelende peuters. De gele cirkel met de driehoekjes, de stralende zon die de druiven laat drogen tot rozijntjes. Die kleuren zijn me altijd bijgebleven, die mevrouw heb ik pas veel later eens goed bekeken. Ze draagt een mand met druiven maar doet mij eigenlijk helemaal niet aan een Californische dame denken. Eerder denken aan een Griekse boerin. Gevalletje wrong typecasting?

Alhoewel… op de  Sun-Maid site staat het verhaal van de ‘Sun-Maid-girl’.

Bewaren